มีความแตกต่างระหว่างภาษาอังกฤษแบบอเมริกันและบริติชมากมาย แต่ความแตกต่างเหล่านี้ไม่ได้เป็นปัญหาสำหรับคนใช้แบบอเมริกันและบริติชที่อาศัยอยู่ในทั้งสองประเทศ
ข้อแรก มีความแตกต่างทางด้านไวยากรณ์
คนอเมริกันเมื่อใช้คำ just, already หรือ yet พวกเขาจะใช้ประโยคในประโยค past simple tense แต่คนอังกฤษจะใช้ในประโยค The present perfect เช่น คนอเมริกันอาจจะพูดว่า "I already had lunch." "She didn't arrive yet." และคนอังกฤษจะพูดว่า "I've already had lunch." "I have already had lunch." หรือจะพูดว่า "She hasn't arrived yet." เช่นเดียวกัน คนอังกฤษมักจะใช้ 'have got' or 'has got' เมื่อพูดถึงแสดงความเป็นเจ้าของ ในขณะเดียวกันโดยทั่วไปแล้วคนอเมริกันจะใช้ 'have' หรือ 'has' เช่นคนอเมริกันอาจจะพูดว่า "I have a new car." แต่คนอังกฤษจะใช้ประโยค "I've got a new car." ซึ่งมีความหมายเหมือนกัน มีเพียงข้อแตกต่างทางด้านไวยากรณ์เพียงเล็กน้อยพอที่จะสังเกตุได้ มีข้อแตกต่างเพียงเล็กน้อยอีกมาก แต่เป็นการที่ยอมรับกันว่าความแตกต่างเหล่านั้นเกือบจะไม่ได้ทำความยุ่งยากสำหรับคนที่ใช้รูปแบบอเมริกันและอังกฤษ มักจะมีความเข้าใจซึ่งกันและกัน
ประการที่สอง มีความแตกต่างทางด้านคำศัพท์ ความแตกต่างทางด้านนี้จะมีความเด่นชัดมากกว่าทางด้านไวยากรณ์ แต่สิ่งเหล่านี้ก็ไม่ได้เป็นปัญหาอะไรเช่นเดียวกัน คำที่แตกต่างกันกันมากคือคำที่เกี่ยวข้องกับคำที่ไม่เป็นทางการหรือภาษาพูดมากกว่า ตัวอย่างเช่น คนอเมริกันและคนอังกฤษใช้ภาษาพูดคำว่า 'naff' ซึ่งมีความหมาย คุณภาพต่ำ ในขณะเดียวกันคนอังกฤษอาจจะสับสนอย่างมากในประโยค "The cafe is kitty-corner to the pharmacy." อันนี้ซึ่งมีความหมายว่า the cafe อยู่ตรงข้าม the pharmacy แต่ไม่มีคำว่า 'kitty-corner' ในภาษาอังกฤษแบบบริติช
ประการที่สาม อาจจะเป็นเกี่ยวกับการบอกเวลา
ถ้าจะบอกเวลา 2:45 ในภาษาอังกฤษแบบบริติช จะพูดว่า "Quarter to three" หรือ ในเวลา 3:15 จะพูดว่า "Quarter past three". แต่ ในภาษาอังกฤษแบบอเมริกันการบอกเวลาดังกล่าว อาจจะเป็น "Quarter to three" สำหรับเวลา "Quater after three" สำหรับเวลา 3:15 มันมีข้อแตกต่างเล็กน้อยอื่นๆอีกมาก แต่มันไม่ได้เป็นปัญหาอะไรมากนัก ซึ่งเป็นเรื่องง่ายๆที่จะเข้าใจเกี่ยวกับสิ่งที่แตกต่างเหล่านี้ได้
ประการที่สี่ ข้อแตกต่างทางด้านการสะกดคำที่พอจะสังเกตุได้ เช่นคำ 'to practise' ในภาษาอังกฤษแบบบริติช คำนี้จะสะกดด้วย 's' ตัวเดียวเป็น P-R-A-C-T-I-S-E แต่แบบอเมริกันจะสะกดด้วย 'c' สองตัว ดังนั้นในภาษาอังกฤษแบบอเมริกันจะสะกดคำนี้เป็น P-R-A-C-T-T-I-C-E
นอกจากนี้มีข้อแตกต่างเกี่ยวกับสะกดตัวในคำอีกมาก แต่เกือบร้อยละ 99 คนอังกฤษและอเมริกันสามารถเข้าใจต่อกันปราศจากความยุ่งยากใดๆเลย ในประเทศอังกฤษคนอังกฤษก็ได้ชมหนังและรายการโทรทัศน์ของอเมริกันและฟังดนตรีอเมริกัน ดังนั้นภาษาอังกฤษแบบอเมริกันจึงคุ้นเคยกับคนอังกฤษเป็นอย่างดี
